door Ronald van der Horst
De tocht is al vele malen door Wim Muis georganiseerd en nu dus ook weer. Voor sommige jonkies, waaronder ik, was dit de eerste keer. Er hadden zich vijftien motorrijders aangemeld, van zeer ervaren oud-verkeersdienstmensen tot de welwillende, maar onervaren liefhebbers en alles wat daartussen zit. Er waren Suzuki’s, BMW’s, Honda’s, snelle hoge toeren motoren en tuffende choppers, kortom een bont gezelschap. Wim Muis was op het laatste moment voor de rit ziek geworden en zo moest er geïmproviseerd worden. Daar zijn (ex)dienders goed in….
Deze donderdag viel midden in een week van regen en storm, maar vandaag was het uitstekend motorweer. Goed gepland Wim! De start bij La Place/ Starbucks in Meerkerk vond, na enig overleg, plaats om 10.10 uur. We hebben daar op kosten van Coppers koffie ‘met iets er bij’ genuttigd. Mijn Tomtom Rider had het reisplan van Willem in zich opgenomen. Bij gebrek aan andere vrijwilligers mocht ik voorop rijden. Mijn systeem dwong me de A27 richting Gorinchem op te rijden. Dat kon niet goed zijn. Opnieuw, rijdend, het reisplan opgestart en vlak voor de brug gingen we naar Avelingen. Vervolgens via een prachtige route langs de Linge naar …. Meerkerk!?
Op de parkeerplaats werd een andere voorrijder gevonden, die een betere route van Wim meende te hebben. Diezelfde route langs de Linge werd weer gereden, maar nu andersom. Het is verbazend hoeveel nieuwe vergezichten je dan te zien krijgt. De route ging uiteindelijk via Andel en Veen (ja, die van die autobranden). Toen de dijk af en over een provinciale weg. We kwamen uit bij dezelfde prachtige route langs een stuk Maas, waar we eerder reden, opnieuw Andel en Veen. Schitterend, dat verveelt niet snel! Inmiddels was er een nieuwe kopman, Jan van Loon, die het deed lijken dat nu alles goed ging. Niet dat het iemand boeide …. we kwamen rond lunchtijd aan in Heusden, een mooi oud stadje met een horecamarktplein. We namen plaats bij het Pannenkoekenhuis, bestelden wat en de zon ging schijnen (letterlijk).
De volgende rustplaats was Willemstad en langs prachtige rustige landelijke kronkelwegen reden we daarheen. Daar hebben we weer met z’n allen wat gedronken en de tijd verliep snel. Inmiddels hadden meerdere mensen aangegeven het laatste stuk naar Van der Valk in Dordrecht via Hoeksche Waard en de Kiltunnel achterwege te willen laten en een directe route huiswaarts te willen kiezen. Dat idee viel bij iedereen goed, konden we toch op tijd voor het diner thuis zijn.
We namen afscheid op het terras van Anno 1610 en de stemming zat er goed in. Het smaakte volgens meerdere mensen naar meer (qua motortoertochten) en dat moest toch wel vier keer per jaar kunnen. Daar zijn wat losse afspraken over gemaakt. Van mij mag het. Met Wim zouden we de route efficiënter hebben gereden, maar met de goede wil van alle aanwezigen is het toch een leuke dag geworden.